مدیریت توافقی منابع طبیعی

مترجم: حبیبه حیدریان

چکیده: مدیران منابع طبیعی ، مفهوم مدیریت توافقی رادر بر می گیرند و در استرالیا متعد؟ مدیریت  بطور توافقی اکثر برنامه ها و پروژه های مرتبط آبی دولتی راطرح ریزی می کند.مدیریت توافقی ازانجام دادن یادمی گیرد،یادگیری ازطریق انجام سیاستهاواستراژی هامی آید.بنابراین مدیریت توافقی یادگیری براساس تحقیق(تحقیق محور)را کامل می کند.مدیریت توافقی انفعانی ازانجام یک عمل تاریخی یاد می گیرد.وتوسط نگرش(نظریه) آن تکامل پروری می شود.مدیریت توافقی فعال یک دامنه ازتمرینهای طراحی شده را برای دستیابی به اهداف استراژیک دربرمی گیردکه فرضیه هایی رابرسی می کندکه بهترین تمرین فقط از آن است.مدیریت توافقی،انعطاف متملقانه نیست.به طور ویژه،مدیریت توافقی طبق معمول تجارت نیست.برای اینکه مدیریت توافقی به متعهدش دست یابد به باید به عنوان یک انحراف اساسی از روشهای ایجاد شده منابع طبیعی مدیریتی شناخته شود؛این موضوع نیاز به روشها جدید فکری درباره مدیریت،ساختار هایه سازمانی جدید وابزار وفرایند های تکمیلی جدید دارند.طراحان و مدیران نیاز به حمایت آموزشی، اجرایی و سیاسی دارند همانطور که آنها به دنبال فهم وانجام مدیریت توافقی هستند.

مقدمه
مدیریت توافقی منابع طبیعی تمرکز تحقیقاتی من برای مدت 6 سال گذشته بوده است. بنابراین ازمن خواسته شد تا متنی را برای ارائه های دیگر دراین کنفرانس فراهم کنم که با مدیریت توافقی سروکاردارد.بحث زیر انعکاس شخصی من روی مدیریت توافقی منابع طبیعی دراسترالیا درسال2007است که براساس هم تحقیق من وهم نظریه وسیع ادبیات است.
شما ممکن است بپرسید که چرا اصلا زحمت صحبت کردن درباره مدیریت توافقی؟یک دلیل انجام دادن این کاراست که مدیریت توافقی رسماً درطراحی آب دراسترالیا گنجانده می شود که ازطریق توافقات دوجانبه که طراحی عملی ملی را برای ویژگی آب و شوری(NAP)تائید می کند.درحقیقت،مدیریت گیاهانinasiver ،حیوانات آسیب رسان،رژیم های جبرانی دررودخانه ها،سلامت خاک وحفظ گوناگونی زیستی را اصول مدیریت توافقی هدایت می کند.
نفوذ ایده مدیریت توافقی را یک تحقیق گسترده عادی شبکه گسترده جهانی هدایت می کند که تحقیق را به”مدیریت توافقی”و”منابع طبیعی”و”محیطی”محدود می کند.این موضوع بیش ازیک ملیون نتیجه را با حدود125000ازاین موضوعات ازاسترالیا دربرمی گیرد.خلاصه،دلیل این موضوع این است که این موضوع فرصتی را برای مدیران منابع طبیعی فراهم می کند تا به مدیریت برخلاف این پیچیدگی های فراینده وزمانهای نامشخص ادامه دهد.
توضیح مدیریت توافقی
قبل از توضیح اینکه مدیریت توافقی چیست،بهتراست درنظربگیریم که چه چیزی نیست.مدیریت توافقی فقط یک نام تخیلی برای مدل سازی نسبت وهمین طوردرباره ایجاد موسسات یا سازمان هایی که به هرخیال سیاسی یا اجتماعی پاسخ می دهد،نیست.مدیریت توافقی در برگیرنده یاد گیری ازانجام است.چون مدیران وافقی فهمشان را اینکه چگونه جهان ازانجام طرحها وسیاستها کار می کند،گسترش می دهند. مدیریت توافقی اشکال دیگر ایجاد دانش رامانند برسی های کاهشی انجام شده درسازمان هایه تحقیقاتی انجام میدهد.برای متفکران دیداری ،مدیریت توافقی یک فرایند دایره ای است .(شکل 1 راببندید) مدیریت توافقی را در ابتدا به عنوان یک مدل فنی_اکولوژی در یافت می شد ،اما به اندازه یک مدل فنی یک تعهد مدنی واجتماعی است.وابسته به علایق ونیاز هایشان ،افراد مختلف ممکن است روی جنبه های متفاوتی از مدیریت توافقی تمر کز کنند.همان طور که یک بدنه گسترده از ادبیات مدیریت توافقی وجود دارد که با تجربیات رشته ای مقیاس با لا سر و کار دارد.در حالیکه بقیه روی کاربرد دانش جدید در سیاست وطراحی تمرکز می کند.این محدوده دوم رشته ی پدیدار شده حکومت توافقی است.افراد می توانند مدیریت توافقی را نسبتاً به آسانی”انجام دهند”،زیرا تمام فرایند ها از تجربیات توافقی تا حکومت توافقی می تواند در یک شخص رخ دهد.در نظر بگیریدکه یک کشاورز در حال کار کردن روی یک نیمه چراگاه با یک کود جدید است،این کشاورز می تواند فعالیت را طراحی و انجام دهد،رشد مرتع رادر محدوده های کار شده وکار نشده برسی کند،قضاوتهای را درباره ی سود مندی وتاثیرات کود جدید انجام دهد واین دانش جدید را در مرحله بعدی طراحی چرا گاه به کار برد.گروهای کوچکی ازافراد با اهداف کاملاً ماهرانه ومشابه می توانند همچنین به راحتی وغیر هوشیارانه از مدیریت توافقی استفاده کنند.
ما زمانی که به مدیریت از طریق گروه های بزرگترمانند نمایندگی ها،جوامع ،گروه هایهlandcare ،CMAها ومانند آن دست می یابند،بخش های متفاوت سیکل مدیریت توافقی را نه تنها توسط افراد مختلف بلکه توسط تیم هایی از افراد بانقش های اجتماعی جداگانه با یک گوناگونی از اهداف انجام می دهند. بنا بر این،زمانی که اندازه وپیچیدگی طرحها افزایش می یابند ،مدیریت توافقی برای انجام دادن دشوارتر می شود همانطورکه تلاش بیشتری برای مذاکره اهداف توافقی وبرای اطلاعات به اشتراک گذاشته لازم است.یک جنبه ضروری هماهنگی مدیریت توافقی مقیاس اجتماعی ،طرز گفتار مکانیسم های فرایند توافقی است . وبرخی تصمیم گیری های درباره اینکه چه شکلی از مدیریت توافقی مناسب است.”والترز”و”هولینگ”سه شکل مجزای یادگیری از انجام دادن را مشخص کردن که عبارتند از:مدیریت توافقی فعال ،مدیریت توافقی انفعالی ،مدیریت توافقی تکاملی.
مدیریت توافقی تکاملی
مدیریت توافقی تکاملی یاد گیری غیر مستقیم از تجربه اتفاقی یا یاد گیری آزمون وخطا است .من فکر می کنم که آن کمی از یکFURPHYاست که آن را مدیریت توافقی می نامندومن فرض می کنم که دیگران ان را می پذیرند(با آن موافق هستند).همان طور که آن اصطلاحی است که به ندرت فرا خوانده می شود.اصطلاحات مدیریت توافقی فعال وانفعالی بهرجهت هستند،زیرا آن ها توجه را به دو روش متفاوت برای مدیریت توافقی جلب می کنند.
مدیریت توافقی انفعالی
مدیریت توافقی انفعالی یک تمرکز قوی روی انجام کار به ویژه انجام یک سیاست یا تمرین بهتر اگاهی داده شده تاریخی دارد که توسط نظریه (نگرش)آن اجرا پیروی می شود .برای مثال ،یک روش توافقی انفعالی شاید ارتقاوحمایت یک تمرین بهترِکنونیِ نیاز برای کاشت دوباره زندگی گیاهی کنار رودخانه ای رابه حداقل20مترعرض برای افزایش نتایج گونه های زیستی در برمی گیرد.همانطوری که نوار های 20مترعرض سر تا سر حومه شهر پیشرفت می کنند ،تاثیرآنها روی گونه های زیستی برسی می شود .شاید زمانی سود های نوار های 20متری تائید شود یا شاید می فهمند 20متر در بیشتر موقعیت ها کافی نیست .در مورد دوم نظریه ها(توصیه های) تمرین بهتر کنونی را افزایش دهند.
1.walters         2.holling
مدیریت توافقی انفعالی موثر شامل موارد زیر است:
-یک فرهنگ فعال ارزیابی موثرمقایسه ای انعکاس،پاداشها برای تفکر وانعکاس، یک محکمه عمومی مناسب برای همه شُرکای طرح.
-تدارک مکانیسم هابرای مشارکت یادگیری درطراحی(برنامه ریزی)ومدیریت.
مدیریت توافقی فعال:
مدیریت توافقی فعال مانندمدیریت توافقی انفعالی درباره اجرااست،اما یک تاکید قوی تر روی یادگیری دارد.در یک اجرای نمونه ای مدیریت توافقی فعال سیاست واستراژی برای برسی فرضیه ها طراحی می شود.مدیریت توافقی فعال شاید ازعلم کاهش با استفاده از دامنه از”رفتار رها”تقلید کند تا فرضیه هایی را برسی کند که بهترین تمرین فقط این است.بادر نظر گرفتن از درون نمونه مدیریت توافقی فعال،سیاست،”سولات جواب نما”می شود. در مثال زندگی گیاهی کناررودخانه ای که دربالا مطرح شد،یک دامنه ازعرض گونه گیاهی دوباره کاشته شد شاید ارتقا یابد.که این موضوع با کمی باریکتر کردن وعریض ترکردن توصیه تمرین بهتر کنونی به بیش از20متربدست می آیند.”رفتاررهای”معاملانه بکار رفته وطراحی شده دراین روش اجازه می دهند که اطلاعات بیشتری درچارچوب زمانی مشابه بدست آیند. در این موردشما شاید بفهمید که20مترنه تنها خیلی باریک است بلکه تأمیری ندارد تا اینکه 40مترکاشته شود.یاشاید10مترکافی باشد.بهترین تمرین کنونی به طورصحیحتری بخاطر گرفتن روش فعال تغیر می یابد.مدیریت توافقی فعال تمام ویژگی های مدیریت توافقی انفعالی گفته شده دربالارادربر می گیرد،به علاوه مواردزیر:
-فعالیت های مدیریتی را مخصوصاً برای برسی فرضیه ازطریق تجربیات کلی نگر مقیاس اکو سیستم طراحی می کنند.
-پیچیدگی را دربرمی گیرد.
-تدارک مکانیسم ها برای درگیری چند سهامداری؛و
-تأکید قوی روی یادگیری اجتماعی وجوددارد.
بنابراین درحالی که روشهای متفاوت تفسیر وفهم مدیریت توافقی مقیاس اجتماعی وجود دارند،دربرخی سطوح همیشه موارد زیر را در برمی گیرد.
-فعالیتهای مدیریتی طراحی شده برای برسی فرضیه ها از طریق اکو سیستم مانند تجربیات کلی نگرو مقیاسی.
-انعکاس روی نتایج این فعالیتهای مدیریتی.
-تدارک مکانیسم ها برای درگیری چند نظمی وچند سهامداری.
-یک تأکیدروی یادگیری اجتماعی همدستی یامشارکتی.
-تهیه مکانیسم ها برای مشارکت یادگیری در برنامه ریزی یامدیریت
-توسعه وحفظ محکمه های اجتماعی مناسب برای همه شرکای طرح ؛و
-یک تغیر تمرکز از تفکر مکانیستی کاهشی به کل نگر.
برای حمایت از مدیریت توافقی چه چیزی لازم است؟
هم اکنون من می توانم سوال دیگری را درپس زمینه بشنوم”خوب،پس شما من رامتقاعد کرده که مدیریت توافقی مهم است،اما آیا ما این کار راقبلاً انجام ندادیم؟ آیا همیشه ازچیزی که انجام می دهیم یاد نمی گریم؟”من پیشنهاد می کنم که جواب نه است واینکه واقعاً ما منابع زیادی را برای تضمین آنمصرف می کنیم.درمقیاس اجتماعی، ما ازعملکردهای مدیریتی
منابع طبیعی خودمان یاد نگیریم.مدیریت توافقی انفعالی راگاهی اوقات برابر با روش قرار دادی کنونی درنظر می گیرند که منابع طبیعی را مدیریت می کنند،اما به عقب فکر کنید به مثال انفعالی ساده من درباره نوارهای کنار رودخانه.چنین برنامه ریزی هایی سرتاسر استرالیا شرقی دردهه های اخیر رخ داده است،اماچگونه اکثر آنها به طور سیستماتیک برسی وازیابیمی شوند؟وچگونه بیشتر یادگیری ازهر ارزیابی که رخ می دهد
برای تغیر مسیرسیاست بکار رفته است؟شواهد برای وقوع مدیریت توافقی فعال حتی کمترآشکار است، ومشخص می کند که مقداری ازمسائل فرهنگی واجتماعی، توانایی ها را برای یاد گیری از عملکرد هایمان تحمیل می کنند.این تحمیل ها شامل سیکل های برنامه ریزی کوتاه، ساختارهای سازمانی نامناسب وانعطاف ناپذیروبرخی اجراهای فرهنگی برای عملکرد ورقابت روی انعکاس وهمکارس است. بجای ساکن بودن روی تحمیل ها اینجامن فکر می کنم که این موضوع بشریت سازنده است که برخی مسائلی راکه باید درنظر گرفته شود، مشخص می کنیم. زمانیکه تلاش می کنیم،مدیریت توافقی را در برنامه ها وطرحها آبی کنونی خودمان بگنجانیم.
ارزیابی
ارزیابی مرکزی به سیکل مدیریت توافقی است. ارزیابی ماورای برسی جمع شوند(جمعی)حرکت می کند(یعنی تعین می کندآیا هداف ومحکهای طرح بدست آمده،آیا پولی روی زمان خرج می شود.و..)تا ارزیابی اطلاع دهنده(یعنی فهم چیزهایی که به آن نیاز دارد(نیاز های موکلی)،(ولالت ها وتأثیرات طرف انجام ومنطق برنامه)ارزیابی برنامه طرح موثر نیاز دارد که شامل یک بخش کلی اجرا باشد، ونیاز به منابع و برنامه ریزی کافی دارد.احتیاط با اهداف به عنوان تقریبیها درک می شوند ، درغیر اینصورت ظرفیتی برای یاد گیری و تعیین عمل(تمرین) وجود ندارد.
روشهای مشاکرتی وچند نظمی
مدیریت توافقی«درهم برهمی»فعالیتهای اجتماعی رادر بر می گیردکه شامل افرادی از زمینه های گوناگون وگروههای انظباطی است و با روشهای مختلف نزیک شدن وفهم جهان درسیکل یادگیری است. این روش مسولیت جمعی را برای فهم ومدیریت منابع طبیعی تقویت (تشویق)می کند.البته هزینه های«معاملاتی » فراینده ای باروشهای چند نظمی ومشارکتی وجود دارد، ودوباره این روش نیاز شناخته شدن دارد.زمانیکه طرحهای مدیریتی توافقی با زمان،بودجه ها ودیگر منابع اجازه داده شده برنامه ریزی می شود.
رهبری سالم
امیدواریم که هم اکنون مشخص باشد که مدیریت توافقی خصوصاً در شکل فعالیس یک حرکت اسامی ازروشی که ماهم اکنون منابع طبیعی مان را در استرالیا مدیریت کنیم، است. رهبری سالم مستلزم حمایت از این حرکت اساسی در تفکر وعمل است.این روش جدید وغیر ساکن به مدیریت نیازمند افرادی است زمان،منابع،توانایی ها وقدرت را بری تاثیر گذاشتن در روش هایی را دارند(یا به انها داده شده است) که در آن سیاست تبعید شده است وابزارش انجام شده است.
نتیجه گیری
اگر چه مدیریت توافقی سالها زیادی بحث شد،درفرهنگ مدیریت نابع طبیعی مان گنجانده می شود. من معتقدم که آن جزئی است. زیرا روش ونه روش ونه سودهای پتانسیلی اش خوب فهمیده می شوند. حمایت کمی برای مدیران وجود دارد تا اشکار سازی های متفاوت مدیریت توافقی راکشف وبرسی کنند.که شامل چار چوب های زمانی طرح های مختصر، تقاضا های چند گانه روی زمان مدیر ویک تاکید بیشت روی هدفهای دستیافته،متفاوتهای فعالی برای یاد گیری وتلاش درکاربرد مدیریت توافقی هستند.امید وارم که این مقاله مختصر یک راه کوتاهی را به سمت مدیریت توافقی مشخص شده است به طور یکه شاید یک جز عالی عصر جدید وهیجان انگیز مدیریت آبی است که در جلوی ما قرار دارد.

Adaptive management of natural resources
Catherine Allan

Charles Sturt University, PO Box 789, Albury, NSW, 2640. Web: http://www.csu.edu.au/faculty/science/ses/, Email: callan@csu.edu.au
Abstract
The concept of adaptive management has been embraced by natural resource managers worldwide, and in
Australia the promise to manage adaptively underpins most government water related programs and projects.
Adaptive management is learning from doing; learning comes through the implementation of policies and
strategies, so adaptive management complements research-based learning. Passive adaptive management
learns from the implementation of an historically informed ‘best’ practice, followed by review of that
implementation. Active adaptive management involves a range of practices designed to achieve strategic
goals (treatments) to test the hypothesis that ‘best’ practice is just that. Adaptive Management is not
sycophantic flexibility, nor is it simply muddling through. In particular, adaptive management is not business
as usual. For adaptive management to achieve its promise it must be recognised as a radical departure from
established ways of managing natural resources; it requires new ways of thinking about management, new
organisational structures and new implementation processes and tools. Planners and managers require
educational, administrative, and political support as they seek to understand and implement adaptive
management.
Keywords
Adaptive management, natural resource management, environmental management, catchment management
Introduction
Adaptive management of natural resources has been my research focus for the past six or so years, so I have
been asked to provide some context for other presentations at this conference which deal with adaptive
management. The following discussion is my personal reflection on adaptive management of natural
resources in Australia in 2007, based on both my own research, and on extensive review of literature.
You may be asking “why bother talking about adaptive management at all?” One reason for doing so is that
adaptive management has become formally embedded in catchment and water planning in Australia through
the bilateral agreements that underpin the National Action Plan for Salinity and Water Quality (NAP)
(Commonwealth of Australia, 2003). In fact, the management of invasive plants, pest animals, flow regimes
in rivers, soil health and biodiversity maintenance are all supposedly guided by adaptive management
principles. The pervasiveness of the idea of adaptive management can be gauged by a casual browser search
of the World Wide Web, restricting the search to “adaptive management” and “environment” or “natural
resources”. This will yield over a million results, with around 125000 of these from Australia. In short,
‘adaptive management’ is well entrenched in our current discourse on natural resource management, and the
reason for that is because it offers an opportunity for natural resource managers to continue to manage
despite these increasingly complex and uncertain times.
Wilson, A.L., Dehaan, R.L., Watts, R.J., Page, K.J., Bowmer, K.H., & Curtis, A. (2007). Proceedings of the 5th Australian Stream
Management Conference. Australian rivers: making a difference. Charles Sturt University, Thurgoona, New South Wales.
1
Adaptive management explained
Before explaining what adaptive management is it is useful to consider what it is not. Adaptive management
not just a fancy name for muddling along, nor is it about creating institutions or organisations that respond to
every social or political whim. Adaptive management involves learning from implementation. Because
adaptive managers develop their understanding of how the world works from the implementation of plans
and policies, adaptive management complements other forms of knowledge creation such as the reductionist
investigations historically undertaken in research organisations. For visual thinkers adaptive management is a
roughly circular process (see Figure 1).
Figure 1. A simple conceptualisation of adaptive management.
Adaptive management initially was conceived as a technical-ecological model (e.g. Holling, 1978; Walters,
1986), but has increasingly become as much a social and civic undertaking as a technical one (Lee, 1993).
Depending on their interests and needs different people may focus on different aspects of adaptive
management, so that there is, for instance, a large body of adaptive management literature concerned with
large scale field experiments (for example Walters & Holling, 1990; Walters & Green, 1997; Ladson &
Argent, 2002), while another focuses on using the new knowledge in policy and planning (for example
(Stankey et al., 2003; Gunderson & Light, 2006; Pahl-Wostl, 2007). This latter area is the emerging field of
adaptive governance (Figure 2).
Wilson, A.L., Dehaan, R.L., Watts, R.J., Page, K.J., Bowmer, K.H., & Curtis, A. (2007). Proceedings of the 5th Australian Stream
Management Conference. Australian rivers: making a difference. Charles Sturt University, Thurgoona, New South Wales.
2
Figure 2. Two different foci for adaptive management.
Individuals can ‘do’ adaptive management relatively easily, because all of the processes- from adaptive
experiments to adaptive governance- can happen within one person. Consider a farmer treating one half of a
paddock with a new fertiliser; that one farmer can plan and do the activity, monitor the pasture growth on the
treated and untreated areas, make judgments about the efficacy and impacts of the new fertiliser, and use that
new knowledge when in the next phase of paddock planning. Small, cohesive groups of people with similar
and clearly articulated goals can also use adaptive management relatively easily and unconsciously, but once
management is achieved through larger groups- agencies, communities, Landcare groups, CMAs and the
like- different parts of the adaptive management cycle are carried out, not only by different people, but by
teams of people with separate societal roles, with a variety of goals. Thus, as the size or complexity of
projects increase, adaptive management gets more difficult to do as more effort is needed for the negotiation
of agreed goals, and for simply co-ordinating and sharing information.
A necessary aspect of co-ordination of social scale adaptive management is the articulation of the
mechanisms of the adaptive process, and some active decision making about what form (if any) of adaptive
management is appropriate. Walters and Holling (1990) distinguished three distinct forms of learning from
doing; evolutionary, passive and active adaptive management:
Evolutionary adaptive management
Evolutionary adaptive management is undirected learning from random experience, or trial and error
learning. I think it is a bit of a Furphy to call it adaptive management at all, and I suspect others agree, as it is
a term that is rarely evoked. The terms passive and active adaptive management are however, because they
draw attention to two distinct approaches to adaptive management.
Passive adaptive management
Passive adaptive management has a strong focus on implementation, in particular the implementation of an
historically informed best practice or policy, followed by review of that implementation. For instance, a
passive adaptive approach may involve promoting and supporting a current best practice of requiring
replanted riparian vegetation to be at least 20 metres wide to enhance biodiversity outcomes. As the 20 metre
Wilson, A.L., Dehaan, R.L., Watts, R.J., Page, K.J., Bowmer, K.H., & Curtis, A. (2007). Proceedings of the 5th Australian Stream
Management Conference. Australian rivers: making a difference. Charles Sturt University, Thurgoona, New South Wales.
3
wide strips advance across the countryside their impact on biodiversity would be monitored. Perhaps in time
the benefits of the 20 metre strips will be confirmed, or perhaps it will be learned that 20m is not sufficient in
many situations. In the latter case the current ‘best’ practice recommendations would be increased.
Effective passive adaptive management involves: