ژاپني ها رقابت‌پذيري صنعتي خود را با استفاده از اين فناوري ارتقا داده اند
چكيده
نتايج تخقيق و توسعه‌هاي حوزه فناوري‌نانو، باعث ايجاد تحولات اساسي در اکثر صنايع از جمله زيست‌فناوري، انرژي و … مي‌شود. قابليت‌هاي تحقيق و توسعه کشور ژاپن در حوزه فناوري‌نانو و زيربناي صنعتي قدرتمند اين کشور براي براي استفاده از کاربردهاي مختلف اين فناوري، اين کشور را به يکي از پيشگامان علم و فناوري‌نانو در جهان تبديل کرده است
متن كامل
با ورود به قرن 21 ،کشور ژاپن براي تحقق توسعه اقتصادي و اجتماعي بيشتر، با چالش‌هاي بسيار زيادي مواجه است. در اين قرن علم و فناوري، زيربناي اصلي توسعه اقتصادي و اجتماعي کشورها است. فناوري‌نانو از جمله فناوري‌هاي دگرگون‌سازي است که در سال‌هاي اخير منابع مالي بسيار زيادي را جذب کرده است. نتايج تخقيق و توسعه‌هاي حوزه فناوري‌نانو، باعث ايجاد تحولات اساسي در اکثر صنايع از جمله زيست‌فناوري، انرژي و … مي‌شود. قابليت‌هاي تحقيق و توسعه کشور ژاپن در حوزه فناوري‌نانو و زيربناي صنعتي قدرتمند اين کشور براي براي استفاده از کاربردهاي مختلف اين فناوري، اين کشور را به يکي از پيشگامان علم و فناوري‌نانو در جهان تبديل کرده است.
دولت‌مردان ژاپني انتظار دارند استاندارد زندگي شهروندان و رقابت‌پذيري صنعتي خود را با استفاده از اين فناوري ارتقا دهند. پيش‌‌بيني که تا سال 2010 ارزش بازار محصولات توليدي کشور ژاپن در زمينه فناوري‌نانو به بيش از 26 تريليون ين افزايش يابد.
براي رقابتي ماندن در عرصه فناوري‌نانو در سطح جهاني، ضروري است تا ترکيب جديدي از نقش‌آفرينان در اين زمينه شکل گيرند. اين نقش‌آفرينان نبايد به اندازه شرکت محدود شوند. به عبارت ديگر بايد مدل‌هاي کسب‌وکاري جديدي از طريق ترکيب نقش‌آفرينان جديد ايجاد شوند.
براي موفقيت در زمينه نوظهور فناوري‌نانو بايد شرايط زير وجود داشته باشد:
– همکاري تنگاتنگ صنعت و دانشگاه، تا از اين طريق يافته‌هاي تحقيقاتي دانشگاه‌ها به صنعت منتقل شوند
– درک نيازهاي فناورانه پيشرفته صنعت و الگوبرداري براي تجاري‌سازي محصولات اين حوزه
– بازار محور بودن تحقيق و توسعه در اين زمينه
دولت‌مردان ژاپن براي موفقيت هرچه بيشتر در حوزه فناوري‌نانو «پيشگامي ايجاد کسب‌وکارهاي فناوري‌نانو» را از طريق تلاش‌هاي داوطلبانه صنعت، براي شناخت اهميت اعتبار تجاري‌سازی این فناوری و ضرورت توسعه فعاليت‌ها، فراتر از محدوده سازمان‌هاي موجود، ايجاد کردند.
اهداف اين پيشگامي عبارتند از:
– تبادل اطلاعات فني جديد
– انتشار اطلاعات بين کارآفرينان، محققان و سرمايه‌گذاران
– برقراري تعامل بين محققان و مهندسان
– پيشنهاد راهبردهاي تحقيق و توسعه براي دولت
– حمايت از کسب‌وکارها و فعاليت‌هاي برنامه‌ريزي در رابطه با استانداردسازي، و
– افزايش آگاهي عامه مردم در اين حوزه.
کميته‌ها و فعاليت‌هاي اصلي اين پيشگامي عبارتند از:
1. کميته کسب و کار؛ هدف اين کميته ايجاد کسب و کارهايي است که از فناوري‌نانو استفاده مي‌کنند. اين کميته تحقيقات فناوري‌نانو را با نيازهاي بازار منطبق مي‌کند. همچنين اين کميته با همکاري حوزه‌هاي صنعتي مختلف پروژه‌هاي مشترک انجام مي‌دهد.
2. کميته فناوري؛ اين کميته داراي 8 زيرمجموعه در 8 حوزه فناوري است. اين کميته به دنبال آن است تا با کمک زيرمجموعه‌هاي خود يک نقشه راه فناوري، که منعکس کننده خواسته‌هاي شرکت‌هاي همکار است، تهيه کند. کميته از طريق انجام فعاليت‌هاي ميان‌بخشي بين زيرمجموعه‌هاي خود و فعاليت‌هاي درون‌بخشي در درون آنها، به دنبال انطباق تحقيقات فناوري‌نانو با نيازها است. همچنين اين کميته به دنبال ارتقاي همکاري بين دانشگاه، صنعت و طرح‌هاي تحقيقاتي ملي است.
3. کميته الزامات اجتماعي و استانداردسازي؛ همکاران اين کميته، شرکت‌هاي توليدکننده و استفاده‌کننده از محصولات و مواد نانويي هستند. اين کميته به دنبال تبادل اطلاعات و انجام مطالعات جهت تدوين رهنمودهايي در زمينه توليد و استفاده از نانومواد است. همچنين اين کميته از طريق همکاري با ساير کميته‌ها به دنبال ارائه اطلاعات دقيق درباره مزايا و ريسک‌هاي فناوري‌نانو و ارتقاي استانداردسازي بين‌المللي براي نانولوله‌هاي کربني و ساير کاربردهاي فناوري‌نانو است.
4. کميته شبکه سازي؛ اين کميته رويدادها، فروم‌ها، همايش‌ها، نمايشگاه‌ها و … را برگزار مي‌کند. همچنين اين کميته در همايش‌ها، کارگاه‌ها و ساير نشست‌هاي بين‌المللي نيز مشارکت دارد.
5. کميته راهبري و برنامه‌ريزي؛ اعضاي اين کميته شامل روسا و معاونان تمام کميته‌ها بوده و با تشکيل جلسات منظم ماهيانه، جهت‌گيري‌هاي اصلي فعاليت‌هاي فوق‌الذکر را تعيين کرده و مقياس‌هاي مناسب براي اين موارد را بحث و بررسي مي‌کند.
6. گروه کاري همکاري‌هاي بين‌المللي و داخلي؛ اين گروه کاري ايده‌ها و اطلاعات را مبادله کرده و باعث ارتقاي همکاري‌ها بين شرکت‌هاي فناوري‌نانوي داخلي و ارتقاي همکاري اين شرکت‌ها با شرکت‌هاي خارجي مي‌شود. به طور کلي هدف اين کارگروه، ارتقاي جهاني‌سازي کسب و کارهاي فناوري‌نانو در کشور ژاپن است.
7. کارگروه ارائه پيشنهادات سياست‌گذاري؛ اين کارگروه پيشنهادات سياست‌گذاري و اعمال نظارت بر سازمان‌ها و وزارت‌خانه‌هاي دولتي مرتبط با فناوري‌نانو را انجام مي‌دهد و مطالعات مورد نياز براي ارتقاي منابع انساني و افزايش پروژه‌هاي مشترک را پيشنهاد مي‌کند.
- منبع: www.nbci.jp/en
Nanotechnology in Japan
Starting in 1992 (the year Nanosystems was published), Japan spent a decade developing the foundations for bottom-up nanotech. According to this article, they worked on four things:
1) “identification and manipulation of atoms and molecules” — Obviously of great importance for bottom-up nanofabrication.
2) “formation and control of nanostructures on the surface and at the interface of materials” — Likewise, very important.
3) “spin electronics” — I’m not sure why this was in there; possibly to provide a short-term profitable spinoff (no pun intended).
4) “theoretical analysis of the dynamic processes of atoms and molecules” — This sounds like research into bonding, and quite possibly relevant to mechanochemistry.
The leader, Kazunobu Tanaka, designed a highly interdisciplinary and collaborative working environment. He called for strong university participation. He put together a laboratory with 100 scientists sharing facilities, including cafeteria and relaxation room. He also recommends active use of sabbatical leaves and flexible university curriculums.
According to the article, “Dr. Tanaka says nanotechnology in Japan will not make any progress unless project leaders and researchers with a wide outlook are brought up. He adds that the master plan for developing nanotechnology in Japan should be discussed from the mid- and long-term viewpoint by young researchers with strong physical and intellectual ability.”
This sounds to me like a very effective process for developing advanced technology. And this is not just theory; it’s been put into practice in a decade-long foundational project that finished two years ago. Japan has now put hundreds if not thousands of research-years into bottom-up fabrication. (It’s also worth noting that as of April 1999, 30 private enterprise companies were connected to the “Angstrom Technology Partnership”; see the first image in the sidebar.) And they’ve had plenty of time to think about the implications and applications.
I’m encouraged that they appear to be socially conscious. The reason for the sabbaticals is to allow the researchers to “reconfirm the positioning of their own studies in society.” And the purpose of the flexible university curriculums is “to respond quickly to changing times and to meet current social needs.” But planning with respect to a single society won’t be enough to address the planet-scale issues that molecular manufacturing will create.
Chris Phoenix
{endslide}
